Niepisaną tradycją naszej Wspólnoty jest wakacyjny wyjazd. W każdy roku ma nieco inną formę i zmienia się tak, jak nasze potrzeby i możliwości. Chyba trudno o inne okoliczności, niż wspólny wakacyjny wyjazd, gdzie możemy doświadczyć jak bardzo różnorodna i bogata jest nasza Wspólnota 🙂

Był to dla nas czas doświadczania Pana Boga we wspólnej modlitwie i Mszy Świętej, pięknie przyrody, relacjach, wieczornych pogaduchach, grach integracyjnych, spokojnym czasie bez pośpiechu i z dala od zgiełku wielkiego miasta.

Tym razem  zwiedziliśmy Tykocin i okoliczne atrakcje – m.in. zamek i skansen. Odbyliśmy wyczynową przeprawę kładką nad rozlewiskiem Narwi i niejednokrotnie mieliśmy okazję skosztować lokalnych specjałów.

Cieszymy się, że pojechał z nami jeden z duszpasterzy – o. Dawid. Dzięki Jego obecności, codziennie uczestniczyliśmy we wspólnotowej Mszy Świętej. Korzystając z tego, że jesteśmy razem w trakcie wakacyjnej przerwy, jeden z wieczorów był czasem na wspólną adorację i modlitwę uwielbienia.

Był to też czas jedności mimo zróżnicowania pragnień. Pogodzenie potrzeb i możliwości 3-latka i 30-latka, diet eliminacyjnych, preferencji co do formy wypoczynku, czy terminu wyjazdu – to wszystko było wymagające. Obiektywnie patrząc – w innych niż wspólnotowe okolicznościach, ten wyjazd mógłby się nie udać. A udał się i to bardzo 🙂 i w tym widzimy konkretne, codzienne działanie Pana Boga i Jego Łaskę i jesteśmy Mu wdzięczni, że kolejny raz zadbał o dobry wypoczynek i jedność wśród nas.

Bardzo dziękujemy Ewie, która z cierpliwością i empatią ogarnęła naszą ekipę 🙂

Z wyjazdu wróciliśmy zbudowani doświadczeniem radosnego czasu razem, wzajemnej troski, wyrozumiałości i empatii.

Już czekamy na kolejne wspólne wyjazdy 🙂